Złość to tylko jedna z emocji, która towarzyszy nam w codziennym życiu. Zarówno odczuwanie jej jak i wyrażanie jest jak najbardziej potrzebne, pożyteczne i normalne. Wybuchy złości spełniają funkcję komunikacyjną, nie są intencjonalnymi zachowaniami dziecka. Świadczą o tym, że jego potrzeby są niezaspokojone, że sobie z czymś nie radzi. Nam dorosłym ciężko jest zmierzyć się z dziecięcą złością, ponieważ najczęściej jest wyrażana gwałtownie i spontanicznie. Najtrudniej jest wtedy, gdy spotyka się ona z naszą złością. Jednak dziecko nie nauczy się prawidłowego radzenia sobie z emocjami bez pomocy ważnej dla niego bliskiej mu osoby. Jeśli nauczymy je, że złość jest zła, to nie będzie jej okazywać, tylko kumulować w sobie. Są takie dzieci, a potem dorośli, którzy twierdzą, że nigdy się nie złoszczą. Tłumienie złości, brak przyzwolenia na jej wyrażanie może doprowadzić do tego, że kiedy doświadczają frustracji odczuwają objawy somatyczne, na przykład boli ich brzuch albo głowa. Są dzieci, które mają skłonność do częstych wybuchów złości, jak się często dorosłym wydaje z zupełnie błahych powodów. Inne złoszczą się dużo rzadziej. Wiele zależy od temperamentu. Złość nie dopada nas nagle i nie bierze się nie wiadomo skąd. Warto zastanowić się nad jej przyczyną, tzn. jakie sytuacje powodują u dzieci rozdrażnienie, czy zdenerwowanie i doprowadzają do eskalacji emocji.